Złote krążki

w końcu
przez chwilę zaznaję szczęścia

za chleb płacę złotem

zastanawiam się

czy stać mnie na więcej

kartkę z księżyca przesyła

pan Twardowski

© Wihtkacy Zaborniak

Zakazany owoc

cierpienie

szaleństwem pląsa

piachem

napełnia usta

ustawiam się

nad przepaścią

nie czuję smaku

© Wihtkacy Zaborniak

po drugiej stronie

kiedy marzenia

przymierają głodem 

z letargu budzi się

nadzieja

z upływem czasu

coraz bardziej wątła

chudnie w oczach

licząc kilogramy

ludzkiego zwątpienia

dźwiga ciężar złudzeń

© Wihtkacy Zaborniak

pod ochroną

rościsz sobie prawo do

bezpańskich pozostałości

rasy zapomnianej

których jeszcze

rękami niewinności

do śmierci nie doprowadziłaś

w schronisku poznałem

pewnego przyjaciela

odsiadywał wyrok

za podgryzienie gardła

swojego pana

nie staraj się o widzenie

© Wihtkacy Zaborniak

Operacja Projekt-or x7

Fot: Rafał Muszer

wśród wybuchów

granatu nocy

zadaję  ostatni cios 
rozpaczy

łuną światła oswajam
mosty obojętnych myśli

na pierwszej linii frontu

o świcie obwieszczę

kapitulacje roszczeń

© Wihtkacy Zaborniak

Niekarany bandyta

od kiedy

wymyślono słowo przepraszam 

śmierć
stała się bardziej uniwersalna

teraz wiem
dlaczego ludzie umierają
jedni na serce inni żołądek

sąsiad przepraszając rodzinę
pokonał Małysza z okna

doskonaląc zbrodnię 

© Wihtkacy Zaborniak

Na mocy krwi

od kiedy

Kain zamordował Abla

zabijam kamieniem

własne myśli

składam zadośćuczynienie

jestem Ablem

mam sześć tysięcy lat

żyję –

© Wihtkacy Zaborniak

List do Poety

nie będę samozwańcem

nigdy nie nazwę się wieszczem

jestem poezją odkryj mnie

 zastygnę wiecznym atramentem

z szat obłudy obnaż

nieponazywane nazwij

krwawiące wierszem zaszyj

sen o czymś lepszym w życie wmieszaj

postaw pieczęć

© Wihtkacy Zaborniak

Gdy mówisz po prostu bądź

dziś

zamykam

 w wieczność

dotyku spragniony

stawiam pieczęć

obecny duchem

w po ponad czasie

wypełniam pustkę

na nieśmiertelnie

© Wihtkacy Zaborniak

bilans

rozłożyłem  życie  

na śruby i podkładki

brakuje sprężyny

odbicia

przyszłość

coraz bardziej

w butelkach przeliczam

długi

topię w setkach

  © Wihtkacy Zaborniak

Alkoholowa prowokacja

Fot: KMC

tonąca korona rzeczpospolitej

zrodzi kolejny mit o

potworze wyłaniającym się

z pijanego morza

przy stole

gardłowo  ktoś śpiewa

jeszcze polska nie zginęła

© Wihtkacy Zaborniak

w oczekiwaniu na odwilż

tej zimy  

wcześniej wyniosło

się życie

nagie gałęzie

biją w szybę

przypominając o  istnieniu 

wspierając się krzykiem

wypełniam pustkę

łomotem

zziębniętego serca

© Wihtkacy Zaborniak

Matematyka wyższa

kiedyś

nie miałem pewności

czy jest nas dwóch

czy może jeden

co do trójcy ś.

trzech w jednym

jeden w trzech

skończyłem studia

z tytułem

wróg naiwności

na bruku

zwą mnie macho

© Wihtkacy Zaborniak

nie liczę na nic

Szymborska musi być szczęśliwa

na forum dostała dwa wiersze

ja bezlitośnie w pysk

życie nie pieprzy się ze mną

co najwyżej

liczę na nekrolog

żył lat 43

© Wihtkacy Zaborniak

notatka z frontu

w szkarłatnej szacie ociekających ust

słodkim kłamstwem

rozstawiasz

roszady z chwiejącym murem

zdradzone wody
pustoszą fosę

w poczuciu bezpieczeństwa

ignorujesz  trwogę

drżyj

nadchodzę  z wojskiem

© Wihtkacy Zaborniak

arka

buduję arkę

uszczelniam wiarę

wkładam

po dwie żywe myśli

w zbolałą skrzynię

pozostałości

dryfuję na powierzchni

stery trzymają kurs

tęsknie osiadam

na górach Ararat

© Wihtkacy Zaborniak

każdy ma cierń w ciele

Goliat

zakłada zuchwalstwa

pancerz

naprzeciwko

ustawiam się

w szyku bojowym

nie wątpiąc

pięć kamiennych myśli

wypuszczam z procy

krwawi czoło

odcinam głowę

miecz pozostawiam 

pokoleniom na trwogę

© Wihtkacy Zaborniak

Ucieczka z Alcatraz

kulą u nogi

brzemieniem na kark

wygodna dupa

prób dokonania

dziury w wodzie

ucieczek w nieznane

tworzonych półprawd

mam plan

przepłynę

© Wihtkacy Zaborniak

Głos z pudełka zapałek

kiedy byłem mały

oblewałem samochody

benzyną a nie moczem

matka darła mordę

głupcze

potem była nieskuteczna

kabloterapia

bólem zaciąga

śmierdząca rana

naiwność uczy

nie wkładać

łapy w ogień

w pudełku kilka zapałek

przeciętnych szans

czterdzieści osiem

© Wihtkacy Zaborniak

Po dotknięciu towar uważa się za sprzedany

łykam

garściami życie

po spożyciu wydalam

nie wszystko kwitnie i pachnie

łapczywie kuszę się

na  następny

opakowanie informuje

przeterminowany

pod śmietnikiem

mała gromadka

ustawia się na zeszyt

czterdziesty czwarty

mam szanse

na apetyt

© Wihtkacy Zaborniak

Egejskie popioły

obraz: Beata Bieniak

nie mam nikogo
do kochania

jutro kupię
ptaka

zamknięty
nie odleci w morze
z łez
wyrzucę klucz

niech tonie
w pragnieniu 

© Wihtkacy Zaborniak

księga życia

ukazał nam Bóg
w  jakim grzęźniemy błocie
zanurzeni po szyję

rozpacz dół kopie
wiatr dokarmia piachem
budzi  sumienia

czuję na głowie
zasługę cierni
odpuszczam winnym

po trzech dniach
wyjdę z grobu

na ponowne zmartwychwstanie

© Wihtkacy Zaborniak