ostatni gest

 

                

                   "W płatkach róży jest miłość
                      potężna jak śmierć"
                             withkacy zaborniak


posyłam ci kwiat
piękny w swojej szacie

nie wiem jak dojrzewał
nie wiem co przeszedł
jakim cudem ocalał przed suszą
jak w kroplach rosy
ukrywał łzy w bólu tęsknoty
niczym "droga krzyżowa,"

chciałbym o tym opowiedzieć
ale z pewnością nie zniesiesz prawdy
o srebrnikach Judasza
które krzyczały w bramach miasta —
"na pal z nim, na pal "!

posyłam i milczę
bo wciąż jestem z tobą
z melodią pełną żalu
nad popiołami
oddychającym ciężko liściem

zmierzam ku jesieni —

© Wihtkacy Zaborniak

jaskółka uwięziona

                     

            

                           Antoine Josse

                               

                    „każde kłamstwo, to zobowiązanie wobec
                              prawdy, która wcześniej czy później przyjdzie
                              I zażąda rozrachunku krzywd”  

tu gdzie kalendarz traci tętno
wszystkie dni są próżnią
wyzute z tkliwych uczuć krwawią
szlaków cudne manowce
i krwawi we mnie ptak

nie mam szans wzbić się błękit
bez ucieczki w obłęd
więc próbuję zabliźnić w sobie
siłę grawitacji tuląc się
we własną sierść

łaknę

niczym żebrak kromki prawdy
w skarbonie toną pocałunki zdrady
i na nic się zdaje z tłumu wołanie
— oto człowiek !

znienawidzony
nadstawiam policzek
kur zapiał trzy razy

Piłat umywa ręce
w kiczu sprawiedliwości fermentują kłamstwa
dzielą pomiędzy siebie moje wnętrzności

na polach noc płonie
od maków gniewną czerwienią
pomiędzy mną a tobą zadane rany

przelała się czara goryczy

Eli Eli lama sabachtani —

© Wihtkacy Zaborniak