zapłakało niebo
zaszkliły się spojrzenia
wichry rozbiły ciszę
powaliło drzewa
wątłe ramiona
niedowierzanie
śmierć
wciąż króluje
kiedy zatęsknisz
do dzieła swoich rąk
będę tu
dwa metry pod ziemią
© Wihtkacy Zaborniak
