drzewo poznania

już dawno ktoś

posadził za mnie jabłoń

wiosną
gałęzie dumnie wzniósł do nieba
i kwieciem nęcił oczy

pozwolił dojrzeć
ramiona obwiesić owocem

jesienią pochylić się ku ziemi
wiatrom do kosza zbierać

żołądek napełnić plonem 

© Wihtkacy Zaborniak

słowa - szczerzą zęby

Adrian Sommeling

łaknę

jak każdy kwiat suchej ziemi

zwilżenia ust dotyków

zażyłej czułości

nie boję się poddać

każdemu głaskaniu

prężę

wątłą pierś

na wszystkie strony świata

prognoza pogody nie wróży nic na dłużej

wiatr nażarł się blekotu rozgrzesza pioruny

coraz bardziej szarpie w zajadłości szczęk

tonę w powodzi słów

bez zapachu

© Wihtkacy Zaborniak

marnotrawny

Alicja Rodzik Photography

piszę do ciebie zza oceanu

tu sztormy

pochłonęły wszystkie porty

jest mnie coraz mniej

i słuchy ustały

mówią

martwe nie powstaje

pamięć rozlicza wciąż z podatków

żaden wiatr nie sprzyja

uściskom dłoni

jedynie

dno wyciąga ramiona

zaśniesz nie poczujesz

ze wszystkiego owdowiały

uwolni

od balastu

nie szukam tętna w legendzie

- dryfuję

© Wihtkacy Zaborniak