tradycyjnie

kolejny raz

wskrzeszamy boga

szopkę podziwiamy

szkoda że nie własną

leży bezradny

awaryjne wyjście

grzechów

kadzidło berło i mirrę

składamy bezmyślnie

by ponownie

zabić

© Wihtkacy Zaborniak

psalm jonaszowy

Strauss Helfried, Moscow

coraz częściej

wypala się prognoza na życie

uchodzi

w kręgach dymu wielkich kominów

światła latarń oczy nie trawią już

horyzontu

na pełnym morzu przystani

w którą jeszcze nie uwierzyliśmy

do końca

tam witać nas będą matki

machając chustkami

na sny

rzucamy za burtę

zbędny balast samych siebie

w samo serce szeolu

na przechowanie wielkiej rybie

z głębi brzucha  usłysz

modlitwę tonących

Ojcze

coraz trudniej nam

złapać w płuca oddech

wypełnić żagle iskrę

życia rozniecić

to już trzeci dzień

i noc zdaje się nie przemijać

wypluj nas 

na niestrawione przez ogień lądy

© Wihtkacy Zaborniak