najdroższa córko
nie tobie było schodzić w
podziemia
wypełniać oczy nienasycone
czernią
dokładając do rozjuszonego gniewu
którym ujada wściekły ceber
nie tobie wpatrywać się w mętne
noce
ograbione z iskry nadziei
sny
nie rozpalą na nowo
płomiennej miłości
opłakiwanej
w suchych oczodołach skargi
odsuń kamień przeszkody
i poskładaj brakujące szczątki
między nami
zanim wyszeptam stęskniony
talita kumi
© Wihtkacy Zaborniak