niwa

pokryci chwastami w bruzdach czasu

zapomnieliśmy o miejscach 
gdzie drzemią

głęboko złożone talenty syna

na próżno  

garnie się ku niebu zrozpaczona  matka 
wypatruje na drodze  powrotu

gospodarza

który odpłaci podczas żniwa

według urodzaju

gnuśnym wypełni kieszenie

zapowiedź zapłaty wypali złote ściernisko
ogniem

by wiatr nie wmieszał plew

w ziarno spichrza

które zmielą młyny boże 
na mąkę tłustych lat

w dziesięcinie moich ust

doszukaj się białych pól 





© Wihtkacy Zaborniak